ríða

[ri:ða]

I. vt, vi ríð, reið, riðum, riðið

1) ехать верхом

ríða hesti — ехать верхом на лошади

ríða ofan í milli — ехать на вьючной лошади между вьюками

ríða hest — объезжать лошадь

2) совокупляться

3) проноситься по воздуху

□

ríða af

ríða e-n af sér

ríða undan

◊

það ríður á því — это важно, это имеет большое значение

ríða e-m að fullu — покончить с кем-л.

ríða ekki feitum hesti frá e-u — не добиться успеха в чём-л.

það ríður á lífi mínu — от этого зависит моя жизнь

II. vt ríð, reið, riðum, riðið

плести, вязать

◊

vera við e-ð riðinn — быть замешанным в чём-л.